Eledim icimdekileri… Eledim… Eledim…
Ve sonunda elendim…
“Biraktim gitmek isteyenleri” diye inanmistim. Hatta birakmistim.
Gidenler giderken biseyleride alip götürüyor ya… Iste onu engelleyemedim.
Hayata dair kirginliklari satirlara dökerek azaltabilecegimi sandigim günleri dahi geride biraktim. Artik ögrendim: Acilar paylasarak azalmiyor. Kiymetsizlesiyor…
Ifsa olunan heresey degersizlesiyor.
Birzaman sonra kurtulmak istedigimiz acilardan ziyade, umutlari sessizce bir kenara birakiveriyoruz.
Acilarin aslinda basli basina bir zenginlik oldugunu kavramak cok vaktimi aldi.
Artik acilarin sebebinden degil de, acinin kendisinden bahsetme vakti geldi günlük…